Twee jaar geleden kwam er een einde aan het leven van de toen 17-jarige Milou uit Bavel. Milou zat als kind vol levenslust, was geliefd bij haar vriendinnen en hield van zingen en dansen. Dat veranderde in haar tienerjaren. Ze kreeg te maken met ernstige psychische problemen. Ondanks alle geboden hulp was er voor Milou geen redelijk perspectief op herstel. Op 2 oktober 2023 werd haar lijdensweg via euthanasie beëindigd. Regisseur Bart Hölscher vervulde Milou's laatste wens en maakte een film over haar leven.
Milou wilde haar verhaal delen om op die manier psychisch lijden bij jongeren een gezicht te geven. Dat is met deze film van producent Rob Hüskens, een oom van Milou, en diens vriend regisseur Bart Hölscher zeker gelukt. Tijdens de aftiteling van de film bleef het muisstil in de zaal. Toen de aftiteling ook voorbij was leek nog steeds niemand de stilte te durven doorbreken. Het applaus startte aarzelend maar sloeg snel om in een staande ovatie.
‘Ze is pas 17’
Hölscher kende de familie voordat hij aan het project startte. Enkele weken voor het overlijden van Milou hoorde hij dat dit zou gaan gebeuren. “Ik had dezelfde gedachten als waar in de film over wordt gesproken: Ze is pas 17, is er dan echt niks meer te doen? Ik denk dat iedereen zich daar wel iets bij kan voorstellen.” Na het overlijden was er veel media-aandacht, ook negatief. Dat maakte Hölscher boos, omdat mensen vaak een oordeel klaar hadden zonder het verhaal te kennen. Tegelijkertijd werd Hölscher hierdoor strijdbaar en besloot hij het verhaal te verfilmen om te laten zien wat er is gebeurd.
In de documentaire vertelt Milou haar eigen verhaal. Via AI is haar stem nagemaakt. We zien en horen Milou veranderen van een vrolijk en onbezorgd meisje in een tiener bij wie het psychisch lijden zo groot en uitzichtloos is dat zij haar wil om te leven verliest. Ze stoot haar vrienden af, verwondt zichzelf en doet meerdere pogingen tot zelfdoding. Ze voelt zich onbegrepen en niet gehoord. Na jaren van vechten komen haar psychiaters tot de verdrietige conclusie dat er voor Milou geen redelijk perspectief op herstel is. Ook haar ouders delen dit inzicht en herhalen haar eigen woorden: “Het is oké”.
‘Gouden randje’
De voorpremière van ‘Milou’s strijd gaat door’ vond plaats in cultuurcentrum Tiliander in Oisterwijk precies twee jaar na haar overlijden. De ouders van Milou, Louis en Mireille Verhoof, en haar twee broers, Daan en Bob, waren aanwezig in de zaal. Na afloop leidde dagvoorzitter en journalist Malou van Hintum een live interview met Mireille en Bart Hölscher. “Het was voor ons een hele beladen dag, omdat het de tweede sterfdag van Milou is”, vertelt Mireille. “Gisterenavond zei ik tegen Louis, dit wordt een 2 oktober met een gouden randje, waardoor alle andere 2 oktobers draagbaarder worden voor ons.”
Hölscher vertelt over de beladenheid van Milou’s verhaal. “Het is zo’n zwaar en moeilijk verhaal. Maar als we dit soort verhalen niet durven te vertellen, en er niet naar willen luisteren, waar kom je dan uit?” Na het zien van de film noemt Mireille hem bijzonder indrukwekkend. “Het is een film die niet in deze zaal moet blijven, maar heel veel mensen moet gaan raken en beroeren. Om ervoor te zorgen dat mensen die psychisch heel erg diep zitten, dat daarnaar geluisterd gaat worden.”
Andere lading
In de documentaire wordt ook het politieke aspect over de euthenasiewet belicht. Dat was niet de bedoeling, maar een brief van veertien psychiaters aan het Openbaar Ministerie met een verzoek om strafrechtelijke vervolging na het overlijden van Milou kon Hölscher niet negeren. Dit gaf een andere lading aan het verhaal van Milou. Op 16 oktober om 22.30 uur wordt de documentaire uitgezonden op NPO 2.
