"Een 26 jarige vrouw uit Breda is lastiggevallen door een onbekende man." Zo begint één van de artikelen in BN/De Stem op 10 oktober 2016. Een artikel zoals je wel vaker leest in het nieuws. Het negen jaar oude artikel kwam deze vrijdag weer even op de voorgrond. "Dit was ik", schrijft de Bredase Peggy Havermans namelijk bij een screenshot van het artikel dat ze deelt in haar Instagramverhaal. Het is één van de verhalen die loskomt na de vondst van het levenloze lichaam van de 17-jarige Lisa uit Abcoude, eerder deze week.
“Het gaat niet om mij”, benadrukt Peggy terwijl ze haar verhaal doet. “Het is gewoon een greep uit dingen waarvan ik weet dat er heel veel vrouwen zijn die dit herkennen. Alleen je praat er niet zo snel over. Je denkt op een gegeven moment ‘het hoort er gewoon bij’.”
Vastgepakt door twee handen
Terug naar die ene dag in oktober 2016. Na een feestje fietste Peggy naar huis, in de buurt van de Epelenberg in Breda. Terwijl ze eigenlijk al met haar fiets in de hand in de hal van het appartementencomplex stond, werd ze ineens door twee handen vastgepakt. Ze schrok, begon gelijk te schreeuwen én te slaan. “Ik had ‘m gelijk goed op z’n kanis geknald”, weet ze nog. De dader schrok en viel achterover, probeerde Peggy nog bij haar been te pakken. “Maar gelukkig was hij zo geschrokken, denk ik, dat hij is weggerend.”
“Je weet niet hoe je reageert in zo’n situatie. Ik was heel agressief, maar dat verbaasde me zelf ook. Ik had gedacht dat ik in zo’n situatie zou bevriezen. Als dat was gebeurd, dan was ik het bokje geweest. Dat vind ik nog het engste eraan.” Ze werd opgevangen door haar vriend, die gelukkig thuis was. Hij zocht zelfs nog in de wijk naar de man die zijn vriendin had belaagd. De politie kwam ook, twee uur later. En de dader? Die is voor zover Peggy weet nooit meer gevonden.
Niet de enige keer
Het is al erg genoeg dat Peggy één keer het slachtoffer werd van een man die zich, vrij zacht uitgedrukt, niet wist te gedragen. Maar daar bleef het niet bij. Zo maakte ze mee dat ze door een jongen van haar fiets werd geduwd en bijna in het water bij het Van Sonsbeeck Park terecht kwam. Een andere keer kwam een man na het uitgaan naast haar fietsen, die vervolgens niets zei maar wel meerdere keren met zijn vinger in haar zij prikte.
Het laatste incident was vorig jaar nog. Peggy fietste na het stappen naar huis over de Haagdijk. Ineens reed er een auto naast haar. “Eén zo’n kneus riep iets naar mij, hij schreeuwde keihard. Ik schrok zo erg dat ik viel en met mijn hoofd op de stoeprand terecht kwam.” Door de val raakte ze bewusteloos en lag ze op straat met haar hoofd in een plas bloed. Toevallig was er net een feestje afgelopen, waardoor ze snel werd gevonden door mensen die naar buiten liepen. Een ambulance bracht haar naar het ziekenhuis, waar haar wond gehecht moest worden. Dankzij het litteken draagt ze het incident letterlijk nog steeds met zich mee.
Omgekeerde wereld
“Dit gebeurt niet alleen mij”, wil Peggy nogmaals meegeven. “Het is het verhaal van heel veel vrouwen. Als je iemand random vraagt of ze een verhaal te vertellen hebben over iets dat ze hebben meegemaakt, bijvoorbeeld als ze van de stad naar huis fietsen, dan hoor je van alles. Ik in ieder geval wel vanuit vrienden.”
Goedbedoelde adviezen ontving ze ook. “Oh, dan moet je maar niet meer alleen fietsen. Of niet via die route. Ik heb wel altijd gedacht: het is echt de omgekeerde wereld dat ík me moet aanpassen. En dat heb ik dan ook niet gedaan. Ik heb altijd gedacht dat ik niet bang moet worden van alles, anders durf ik nergens meer naartoe.”
‘Die mannen hebben allemaal vrienden’
Peggy ziet dat haar verhaal door vrouwen herkend wordt, maar hoopt ook dat het bij mannen aanzet tot nadenken. “Mannen maken het natuurlijk in mindere mate mee in de zin van hoe vrouwen het meemaken. Ik heb daardoor het idee dat er weinig awareness is vanuit mannen over hoe ze daarmee om moeten gaan. Bijvoorbeeld als ze zoiets zien of als er in een vriendengroep zo’n type is die vrouwen lastigvalt. Ik denk dat het ook goed is om je verantwoordelijkheid als man te nemen. Als je iemand dat gedrag ziet vertonen, moet je dat gelijk afkeuren. Die mannen hebben allemaal vrienden, hè.”
“Zijn slachtoffer bleef ongedeerd maar is wel flink geschrokken van wat er gebeurd is”, staat in het artikel van 10 oktober 2016 te lezen. “Het heeft zeker impact gehad, vooral qua schrikken,” blikt Peggy terug. “Maar ik heb altijd zoiets gehad van ‘ik weiger om bang te worden’. Dat komt ook omdat ik vertrouwen heb in de manier waarop ik reageer, dat ik in angst van me af kan bijten. Deze man werd door mij overvallen, maar het is een man tegen een vrouw. In de meeste gevallen kun je dat niet aan. Dan kun je terugvechten wat je wil, maar je bent vaak niet sterker. Ik heb ook gewoon geluk gehad toen. Maar het moet niet afhangen van hoe je reactie is op zo’n moment.”
