Mijn brief aan u, Oosterhouters, wordt ook op social media geplaatst. Dat heeft zo zijn voordelen, want dan kan ik gelijk iets oppakken of soms rechtzetten. Vorige week las ik onder de brief best pittige reacties. Vooral de roep om “harder op te treden” en “niet zo mooi te praten”, heeft me best aan het denken gezet. Moet ik in mijn brieven aan u “hardere taal” gebruiken? “Nee”, is mijn mening. Want ik geloof in de kracht van verbindende taal.
Ik heb de overtuiging dat we alleen sámen de coronatijd doorkomen. En ook de tijd na corona wil ik graag samen met u optrekken. En dat kan volgens mij alleen als je verzoenende verbindende taal gebruikt. Harde taal is makkelijk en je hoort en leest het overal in de wereld. Maar je ziet er ook de ellende ontstaan. Mensen die tegenover elkaar komen te staan. Die harde taal naar elkaar roepen en niet meer naar elkaar willen luisteren.
Verzoenende, verbindende taal is iets anders dan “mooipraten”. Het is namelijk ook eerlijke taal. Dat je het soms ook niet weet, dat je graag de ander de ruimte geeft om iets anders te vinden of zelf met een oplossing te komen. Daarnaast is eerlijke taal krachtige taal als de situatie erom vraagt. Wanneer in Oosterhout iets niet veilig is, is mijn grens of mijn “nee” heel duidelijk. Maar ik leg hem wel uit aan u. Zodat ik u aan mijn grenzen kan verbinden. En u bereid blijft te luisteren.
Deze week was ik weer met de gemeenteraad op werkbezoek. We gingen op de fiets naar Den Hout. Een inwoner van dit mooie kerkdorp vertelde ons op de Brink, vol passie en liefde, over het ontstaan van het dorp en de groei. Hij pleitte zelfs voor een zelfstandige gemeente. Dat gaat mij dan iets te ver (duidelijke grens), maar het laat wel zien dat de Houtenaren zich zeer bewust zijn van wat ze willen. En ik vind dat (als dorpsjongen) mooi. De gemeenteraad gaat binnenkort in discussie hoe zij dit soort ideeën met wijkgericht werken handen en voeten willen geven. Tijdens de rondgang vertelden de inwoners duidelijk en eerlijk waar zij samen kansen zien op het gebied van woningbouw en hebben zij ook hun zorgen geuit over de – door Den Hout – minder gewenste projecten.
Wij, de raad en ik, leggen veel wijk/buurtbezoeken af om de stad nog beter te leren kennen en verbindingen te leggen. Op basis van mijn brief aan u vorige week (waarin ik ook een werkbezoek beschreef), gaven inwoners aan om ook eens naar hún buurt te komen. De gemeenteraad heeft een heel schema met wijkbezoeken. Iedere wijk/buurt/dorp kan in overleg met de griffie een bezoek inplannen. Maar schroom niet om bij medewerkers van de gemeente aan de bel te trekken als u een (urgente) vraag heeft voor uw straat of buurt. Daarvoor hoeft u niet op mij te wachten. Ik verbind hen graag aan u en u aan hen, om samen Oosterhout nóg mooier te maken.
Kortom, harde taal? Daar doe ik niet aan mee. Wel krachtig waar het nodig is, maar mijn voorkeur heeft verbindende taal. Uiteindelijk moeten we het samen doen en dat lukt alleen als we elkaars taal spreken én ernaar willen luisteren.
Oosterhout, meer voor elkaar!
Mark Buijs, burgemeester van Oosterhout
Geef een reactie