Deze week was ik bij twee bijzondere dames op bezoek. Ik vertelde u eerder over mijn vriendin in het verzorgingshuis. En velen van u kennen ook Ria van Baal, oftewel Moedertje Besterd. Zij hebben allebei een mooi verhaal dat ik graag met u deel.
Een van onze medewerkers ging op bezoek bij Ria, zoals ze dat ook regelmatig bij andere inwoners doet. Ria had haar gevraagd of ze mij ook mee wilde brengen. Ik had Ria een tijdje niet gezien, dus ik was blij te zien dat het goed met haar ging, Ze was even opgewekt als altijd. Tijdens de koffie praatten we over wat er nu in de wereld en in Nederland speelt. Ze vatte haar visie kort samen: ‘Het gaat er niet om waar mijn buren vandaan komen of hoe ze eruit zien. Als ik naar mensen kijk, kijk ik liever naar het karakter dan naar het uiterlijk. En ik kom heel veel mooie karakters tegen. Je hart moet niet alleen voor jezelf kloppen, maar voor iedereen. Dus ook voor alle mensen in de buurt.’ Vrijheid vergroot je door verbinding aan te gaan met anderen. In plaats van je eigen vrijheid te beperken door angst voor wat anders is. Daarmee doe je jezelf en anderen te kort.
De afgelopen week kreeg ik veel vragen over wat er gebeurt in het land. De horeca is weer open, demonstraties vinden plaats, er ontstaat meer ruimte. Mensen maken vergelijkingen tussen wat wel en niet kan. Als burgemeester krijg ik vragen als: ‘Als dat daar kan, mag ik dan ook dit of dat?’ Ik zeg dan even kort door de bocht: ‘Dat moet je niet willen.’
We gaan stap voor stap naar meer ruimte, met de nadruk op stap voor stap. We hebben ervaren wat het betekent als er een uitbraak is van het coronavirus. Laten we de risico’s op besmetting, die er nog steeds zijn, niet groter maken door te verlangen naar wat nog niet kan.
Laten we de vrijheden ervaren die er wel zijn op 1,5 meter. Laten we die verantwoordelijkheid omarmen, om jezelf en elkaar te beschermen. We doen het goed met elkaar, laten we dat zo houden. En geniet van wat dat brengt. Op het terras, het sportveld of op school. In het theater, de bibliotheek of de bioscoop.
Zo genoot ik van de eerste ontmoeting met mijn vriendin in het verzorgingshuis. Maanden zwaaiden we naar elkaar, nu maakten we op veilige afstand buiten kennis met elkaar. Ze vertelde dat het goed met haar gaat, maar toch af en toe een traantje liet, omdat ze haar man, kind en kleinkind de afgelopen tijd weinig heeft kunnen zien. Gelukkig kent ze als echte Oosterhoutse veel mensen, die haar in het voorbijgaan groeten. Ik heb wel even gevraagd of haar man jaloers is aangelegd, maar dat was gelukkig niet zo. ‘Tot morgen, dan zwaaien we weer’, zeiden we tegen elkaar bij het afscheid. Het is bijzonder om een band te hebben met elkaar, zonder elkaar echt te kennen. Laten we daarom zuinig zijn op elkaar, ook op degenen die je niet kent. Ik heb gemerkt dat ook zij de moeite waard zijn.
Oosterhout, meer voor elkaar
Burgemeester van Oosterhout
Mark Buijs
Geef een reactie