De hele dag krijgt mijn secretaresse verzoeken voor overleggen en vergaderingen. Ze kan hiermee mijn agenda van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat volproppen. Zij weet echter dat ik het heel belangrijk vind om ruimte te hebben voor spontane gesprekken. Zodat ik niet gehaast ben en de tijd heb om goed te luisteren. Gelukkig maar, want naar aanleiding van mijn brieven aan Oosterhout, kreeg ik afgelopen week nog twee moeders op bezoek.
Zij vertelden mij beiden over hun eigen worsteling met hun verstandelijk beperkte kind en voor beide moeders had ik de tijd. Ieder hun eigen verhaal, want beide kinderen zijn totaal verschillend. Binnenkort mogen ze hun kind weer een dagje mee naar huis nemen. En dat is prachtig. Maar brengt gelijk een dilemma met zich mee; wat doe je in de dagen voorafgaand met je andere kinderen? Of je bezoek aan de winkel? Je wilt als ouder niet je eigen kind besmetten, dus moet je het een laten om het ander te doen. Daarnaast speelt de angst voor een tweede golf en wat dan? Beide ouders staan volledig achter het gevoerde beleid, maar zien toch mogelijkheden voor wat maatwerk. Ik heb ze gevraagd om een brief te schrijven aan de minister. Zodat hij kan luisteren naar de dilemma’s en worstelingen, waar ouders met gehandicapte kinderen voor staan. Of mogelijke maatregelen in de toekomst anders kunnen weet ik ook niet, maar het is goed als je ervoor zorgt dat mensen je verhaal kennen. Zodat ze er eventueel iets mee kunnen doen.
Zo zaten mijn vrouw Christel en ik dit weekend op een terras in Oosterhout en luisterden naar de verhalen van de horecaondernemers. Hoe moeilijk het is om gastvrij te blijven terwijl je je gasten steeds op de regels moet wijzen. Deze zijn nu eenmaal nodig voor de veiligheid van de gasten én het personeel. Het is goed wanneer deze hardwerkende mensen dit vertellen en dat we naar ze luisteren. Wij, Oosterhouters, kunnen het verschil maken. Door onze eigen verantwoordelijkheid te nemen en ook na een paar borrels op te beseffen in welke omgeving we nu leven. Praat erover met elkaar, corrigeer elkaar, zodat de horecaondernemer geen politieagent hoeft te spelen. Alsjeblieft, doe het samen.
Ondertussen zien we in heel de wereld demonstraties tegen racisme die maar doorgaan. Mensen die hun grondrecht opeisen en op afstand pleiten voor een inclusieve samenleving. In mijn ogen is er geen verschil tussen wat voor soort mensen dan ook. Ik gun Oosterhout een diverse, kleurrijke en open samenleving, waarbij iedereen er (evenveel) toe doet. Ook hier ligt de oplossing vaak in het praten met elkaar, maar vooral ook het willen luisteren. In mijn rol als burgervader vind ik het verschrikkelijk wanneer iemand in deze prachtige familie die Oosterhout heet, zich benadeeld voelt, pijn heeft of erger nog, is uitgesloten vanwege zijn ras, kleur, sekse, religie of anderszins.
In Oosterhout zou ik graag een verbindende rol spelen als dat nodig is. Wanneer iemand op wat voor manier dan ook te maken heeft met discriminatie, kan hij of zij bij mij een luisterend oor vinden. Zoals gezegd mijn secretaresse houdt hiervoor ruimte in mijn agenda. Wanneer we praten en bereid zijn om te luisteren, krijgen we samen meer voor elkaar.
Oosterhout, meer voor elkaar.Mark Buijs, burgemeester van Oosterhout
Geef een reactie