Dit weekend ben ik met mijn vrouw Christel naar Vaals geweest. Een paar nachtjes samen weg met de camper om onze trouwdag te vieren en omdat ik de laatste maanden veel en vaak weg of druk was. Lekker met z’n tweetjes op een prachtige mooie groene camping, waar ze hun best hadden gedaan om binnen de regels de faciliteiten en het sanitair goed te regelen. Wat een vrijheid om dat weer te kunnen.
We gingen op de fiets op weg naar Maastricht. Het gebied daar is behoorlijk hobbelig. En dat is een mooie metafoor voor de hobbelige tijd waarin we momenteel leven. Halverwege zijn we gestopt om in Margraten de Amerikaanse Begraafplaats Margraten te bezoeken. Het is een hele bijzondere serene plek, groen, rustig, perfect onderhouden, waar gesneuvelde Amerikaanse militairen begraven liggen. We liepen langs de muur met namen en kwamen daarna aan bij het veld waar 2000 witte kruizen staan. Het was mooi weer en de zon scheen. Echt een moment om even stil te staan.
Eerder die dag had ik gehoord dat er geen coronapatiënten meer in het Amphia in Breda liggen en dat deed me goed. Ik realiseerde me dat we het goed hebben. We zijn een vrij land en dat komt onder andere, omdat deze Amerikaanse soldaten voor onze vrijheid gevochten hebben. Zelfs nu de vrijheid 1,5 meter afstand inhoudt, voel ik me relatief vrij. Wel besefte ik, dat deze 2000 witte kruizen slechts een derde is van het aantal mensen dat gestorven is door het coronavirus. Er zijn in Nederland echt heel veel mensen gestorven in een hele korte tijd. Het is nog niet eens vier maanden geleden dat het coronavirus ons land binnenkwam sluipen. Net als in het verleden toen door onoplettendheid en naïviteit oorlogen zijn begonnen. En we hebben dus ook niet de garantie dat het niet weer gebeurt. De verantwoordelijkheid ligt voor een groot deel bij onszelf. Die vrijheid hebben we gelukkig.
Na ons bezoek in Malgraten zijn we naar Maastricht gegaan en we zagen hoe druk het daar was. We schrokken hier beiden van en na een drankje op het terras hebben we besloten om de rust en ruimte van de camping op te zoeken. Samen onder de luifel van de camper hebben we in alle rust onze trouwdag gevierd. Wat fijn is het dat we de vrijheid hebben om dit samen te besluiten.
Terug in Oosterhout vonden we bossen bloemen voor het stadhuis. Nee, niet voor onze trouwdag, maar voor onze democratie. Vrijheid en democratie zijn allebei groot goed. Voor mij is vrijheid het belangrijkste en moet de democratie die bewaken. Eén ding weet ik zeker; noodverordeningen zijn níet democratisch. Ik heb liever centrale wetten, maar ze moeten wel democratisch tot stand zijn gekomen. En controleerbaar zijn voor degene die erover gaat. We moeten het gewoonweg samen doen.
Een samenleving is net als een huwelijk; je leeft met elkaar samen en hebt de vrijheid om samen afspraken te maken. Laten we dat ook blijven doen, om meer voor elkaar te krijgen. De bossen met bloemen hebben we in vazen in het stadhuis gezet. Ik heb u gehoord.
Oosterhout, meer voor elkaar.
Mark Buijs, burgemeester van Oosterhout
Geef een reactie