Na een kleine week wordt weer heel duidelijk wat een gedeeltelijke lockdown betekent. Een lockdown die iedereen van onze samenleving treft. Mijn gedachten – en hopelijk de uwe ook – gaan uit naar de horeca, de sportclubs en helemaal naar al diegene die zo ontzettend hun best hebben gedaan. Naar al die mensen die de drukte hebben gemeden waar het kon, die geprobeerd hebben op die anderhalve meter te blijven én dan ook nog naar anderen hebben omgezien. Ik denk aan al die toppers, die hoopten dat hun positieve gedrag het verschil zou maken naar de winter toe. Samen wilden zij voorkomen dat er geen uitzichtloze situatie zou ontstaan voor kwetsbaren. Voor hen die bang en vaak ontredderd binnen zitten. Die zich zorgen maken hoe zij Sinterklaas en kerst alleen door gaan brengen. Ja, ik weet het. Ik klink voor mijn doen ongelooflijk negatief en dat is niet mijn stijl. Ik geef liever hoop en dat zal ik ook zeker proberen te doen.
Maar ik schrijf dit voor die groep mensen die er allemaal niets om geeft. Die gewoon doorgaan alsof er geen virus is. Mensen die alles ontkennen. Deels omdat het hen allemaal niet zo geweldig uitkomt om hun vrije leventje te veranderen. Deels omdat ze er niet in geloven of misschien wantrouwend of verward van raken door alle vormen van informatie. En toch, hoe je ook over alles denkt, ik zou ook deze groep mensen met klem willen vragen solidair te zijn. Zodat we ons samen niet in de sociale armoede storten. Dit hebben we tenslotte al drie maanden meegemaakt. Waarom kiezen we niet met elkaar om dit virus te verslaan? Weg uit dit vervelende isolement. Terug naar het leven waar iedereen kan meedoen. Ook al is het voorlopig nog op afstand.
Ik ken Oosterhout als een stad met een samenleving voor iedereen. Een samenleving waar we kunnen blijven zorgen voor elkaar. In ons streven om allemaal alles te kunnen doen, neem ik een voorbeeld aan mijn moeder. Zij blijft nuchter en zegt: “Ik heb vier zoons. Als ik ze alle vier iets moet geven, krijgen ze allemaal een klein beetje. Dat doe ik niet. Ik geef het aan degene die het nodig heeft. De anderen krijgen dan niets.” Zij maakt dan voor degene die het nodig heeft, letterlijk het verschil.
Dat kunnen wij de komende vier weken ook als we een stuk van onze vrijheid opgeven. En dan niet een beetje, maar stevig. Dit biedt meer perspectief aan kwetsbaren, horecaondernemers en sportclubs dan constant de grenzen opzoeken. Ga iets leuks doen, verras jezelf. Bij “Oosterhout voor elkaar” kunnen ze altijd vrijwilligers gebruiken. Vul de tijd, die je normaal gesproken bijvoorbeeld in de auto zit, nuttig in.
Wie ook het verschil maakten dit weekend waren de brandweer, hulpdiensten, gemeenteambtenaren en Stichting Salvage. Tijdens en na de brand van de parkeergarage aan de Stadhouderslaan, hebben zij keihard gewerkt om de bewoners van het appartementencomplex op te vangen. Ik vind het verschrikkelijk naar voor de bewoners dat zij voor lange tijd hun huis moeten verlaten. Daarnaast ben ik ook vol bewondering hoe kalm zij bleven, elkaar opvingen en zelfs tijd namen om alle helpers te complimenteren en te bedanken. Laten we met zijn allen het verschil maken. U zult het merken, geven is leuker dan nemen.
Oosterhout, meer voor elkaar!
Mark Buijs, burgemeester van Oosterhout.
Geef een reactie