Veel werk is er voor en door ons verzet. We hebben gesjouwd en gebouwd, maar eindelijk zitten we dan in ons nieuwe huis. De schilder, de tegelhandelaar, de tegelzetter, de stucadoor, de tuinman, de internetjongens, mijn broer de loonwerker en mijn zwager de sjouwer en nog vele anderen; iedereen heeft keihard gewerkt en meegeholpen aan ons nieuwe thuis. Waarvoor nogmaals onze grote dank! Het resultaat is helemaal naar onze zin, we voelen ons er echt thuis.
Toen ik ’s avonds aan de keukentafel zat, nadat ik net de trap had schoongekrabd, keek ik samen met Christel vermoeid maar voldaan rond. Op dat moment besefte ik weer eens, hoe belangrijk het voor iedereen is om een warm thuis te hebben. Je brengt er veel tijd door en sinds dit jaar zelfs extreem veel.
We hebben onze huizen in recordtempo om weten te bouwen tot minikantoren, fitnesszalen en schoolbanken. “Eigen haard is goud waard” heeft nog nooit zo’n betekenis gehad als in deze tijd. Vooral nu is het belangrijk, dat het internet goed werkt. Want hoe kunnen we anders Zoomen, Skypen, Microsoft Teamsen, online lessen volgen, online tentamens maken en wat al niet meer. We minderen onze fysieke contactmomenten en daar komen digitale ontmoetingen voor in de plaats. Het is niet leuk (echt niet), maar het is voor ons eigen bestwil. En is het genoeg om het virus te keren? Ik hoop het met heel mijn hart. Maar het kan ook zo zijn, dat ons eigen huis voorlopig ons alternatief is en de cocon is waar we in moeten ‘schuilen’ tegen het rondwarende virus. Thuis als basis.
Je kunt het schuilen noemen, of in je schulp kruipen. Je kunt het als iets negatiefs zien of misschien zelfs laf. Maar ik vind het in deze tijd ook iets moois, warms en avontuurlijks hebben. Ontdek opnieuw de kwaliteiten van uw huis en als het voor u van toepassing is, uw gezin. Speel eens een gezelschapsspel met elkaar. Dat kan als uw gezinsleden thuis wonen, lekker ouderwets met een spelbord op tafel. Maar kan ook digitaal, inclusief geluid en beeld, zodat gezinsleden die verder weg in hun eigen huis wonen ook weer verbonden zijn. Zélfs bij een potje mens-erger-je-niet (al dan niet online), genieten van elkaars gezelschap.
Wat er komen gaat durf ik niet te voorspellen. Wat ik wel weet, is dat ons thuis misschien wel onze redding is. Ik mis mijn oude buren nu al, maar heb er alle vertrouwen in dat ik ook in deze nieuwe straat weer fijne Oosterhouters ga ontmoeten. Ook al is het buiten, op afstand of pas over een tijdje als het weer veilig kan. Sterker nog, ik heb al kennis gemaakt met een paar lieve mensen uit onze straat en er zullen er vast nog meer volgen. Hoe stevig onze (gedeeltelijke) lockdowns ook zijn, met elkaar slaan we ons er wel doorheen.
Oosterhout, meer voor elkaar!
Mark Buijs, burgemeester van Oosterhout
Geef een reactie