De afgelopen weken waren spannend. Gaan we het redden om de curve af te vlakken? Zijn de maatregelen en ons gedrag voldoende om het virus eronder te krijgen? Er hangt voor iedereen veel vanaf en ik zie dat steeds meer mensen nog beter hun best doen. Alles om dat virus niet dichterbij te laten komen, of om te voorkomen dat er straks wéér minder mag.
Ik zie het in de binnenstad en in de supermarkten. Ik was zelfs in een supermarkt waar mensen elkaar aanspraken. Dit doen we niet graag en dat is begrijpelijk. Maar als je iemand op een nette manier iets vraagt, krijg je toch vaak een positieve reactie. Want iedereen vergeet wel eens zijn mondkapje op te doen, het is nog geen routine toch? Of afstand te houden als je in gedachten bent, omdat je je boodschappenlijstje weer eens thuis hebt laten liggen. Niks menselijks is ons vreemd en fijn dat iemand je dan even helpt alert te zijn.
Het lijkt nu de goede kant op te gaan. Voorzichtig zien we dat het aantal positief geteste mensen in Nederland per dag afneemt. Laten we vooral onze stinkende best blijven doen, nu we zien dat het helpt. We zien ook dat de zorg het nog steeds erg moeilijk heeft, zij kunnen wel een steun in de rug gebruiken. Door ons aan de maatregelen te houden, maar ook door hen te complimenteren en vriendelijk te blijven.
Vorige week schrokken Christel en ik behoorlijk. Het alarm van de corona-app ging af op de mobiel van Christel. Ze was langer dan 15 minuten bij iemand in de buurt geweest die corona had. Het ging over een meneer die in de fysiopraktijk was geweest waar Christel werkt. Weliswaar hadden ze hemelsbreed binnen anderhalve meter van elkaar gezeten, maar wel in verschillende kamers. De beste man voelde zich niet goed en was met een aspirine op toch naar de fysio gegaan. Niet wetende dat hij corona had en dus allerlei mensen kon besmetten. Nu is mijn Christel sterk en gezond, maar soms kan het zo snel fout gaat. Ik moet er niet aan denken om haar te missen. Verschrikkelijk genoeg werd deze meneer heel snel heel ziek en is overleden. Ik leef zeer met de familie mee. Door deze ervaring kan ik u niet genoeg op het hart drukken; wees alstublieft voorzichtig.
Neem een voorbeeld aan mijn buurman Aad. Hij was verkouden en liet zich testen. In afwachting van de uitslag deed hij zijn uiterste best om anderen niet te besmetten. Dan moet je jezelf dus ook (leuke) dingen onthouden. Zoals oppassen op de kleinkinderen en lekker naar het dierenparkje. Opa ging boven zitten om een beetje te lezen. Dat vonden de kinderen dan weer sneu voor opa en ze zongen liedjes voor hem onderaan de trap. Na het bezoek aan de dieren, samen met oma, was opa weer beneden. Kinderen blij! Zij hadden opa beter gezongen. Opa Aad wist wel beter; hij had ondertussen gewoon de negatieve uitslag binnen.
Twee verhalen over mensen die dicht bij mij staan of wonen. De ene keer pakt het goed uit en helaas soms ook niet goed. Het virus en de gevolgen ervan komen gewoonweg steeds dichterbij. Let goed op uzelf. Twijfelt u? Laat u testen en breng anderen niet onnodig in gevaar. En als u even sneu alleen in een kamertje zit, laat u zich dan toezingen onderaan de trap door uw (klein)(buurt)kinderen. Helpt enorm!
Oosterhout, meer voor elkaar
Mark Buijs, burgemeester van Oosterhout
Geef een reactie