De herfst staat bekend om zijn mooie kleuren. Als je in ons mooie Oosterhout gaat wandelen in de bossen of parken ontkom je er niet aan. Overal om je heen stralen de herfstkleuren je tegemoet.
En aangezien afgelopen week regelmatig de zon scheen, zijn Christel en ik op een rustig moment even lekker het bos in gegaan. Iedere keer verbaas ik me er weer over dat deze adembenemende natuurlijke schoonheid me zo veel goed doet. Ik kom er echt tot rust. En het geeft me de mogelijkheid om te beseffen dat er een breder perspectief is dan de situatie waarin we nu zitten. Ik kom als het ware los van de dagelijkse sores, die helaas erg wordt beheerst door het virus.
Ook de Amerikaanse verkiezingen vroegen deze week om onze aandacht. Aan de andere kant van de oceaan waren mensen kleur aan het bekennen. Wat een feest voor de democratie had moeten zijn, was verworden tot een verbitterde strijd in een tot op het bot verdeeld land. Dit grote land dat ooit zo verbonden was in eenheid, ligt overhoop over van alles. Ook het coronavirus waart hier rond en maakt vele slachtoffers. Juist omdat de mensen zo verdeeld zijn. Alleen eenheid en solidariteit kan dit virus verslaan.
En dat brengt me weer terug naar Oosterhout. Straks wordt het kouder, natter buiten en kruipen we (nog meer) naar binnen. De kans is groot dat u thuis zou willen samenkomen met de mensen waar u om geeft. Begrijp me niet verkeerd, ook ík zou dat het allerliefste willen. Maar onze solidariteit wordt nogmaals op de proef gesteld. En ik doe daarom weer een beroep op onze gezamenlijke verantwoordelijkheid. Zoek de grenzen van de regels niet op, zo beschermen we juíst de mensen om wie we geven.
Als de dagen donker kleuren en het blad valt, stemt dat sommige mensen somber. Wanneer we dan ook nog allemaal veel binnen zijn, kan het voor deze mensen nóg zwaarder vallen. Ik probeer – binnen de ruimte van de regels – mijn tijd en aandacht aan deze mensen te geven. En ik vraag u of u mij hiermee wil helpen, door een oog te blijven houden op kwetsbare buren, vrienden of familie. Een telefoontje, een kaartje of een mooi gekleurde herfsttak kunnen zoveel verschil maken.
Het zou zo maar kunnen gebeuren dat de discussies omtrent het virus ons uit elkaar drijven en dan weet ik wel in welke hoek de slachtoffers zullen vallen. Dit willen wij niet. Wij, beste Oosterhouters, zijn aan elkaar verbonden. Wij zijn meer voor elkaar. Ik geef u als voorbeeld de vorige week overleden Annie Kastelijns. Laat deze sociale, warme en ontfermende vrouw een inspiratie zijn voor ons allemaal. Wie weet zijn we dan in staat om rond de kerst met elkaar de wereld er weer een beetje anders uit te laten zien.
En ziet u het even niet meer zitten? Loop dan eens lekker één van de mooie parken, het bos of de polder in. Let op of het niet te druk is, zoek een rustig moment of rustige plek. Haal een paar keer goed diep adem en geniet van de natuur om u heen. Ik kan het u aanbevelen. Het brengt kleur aan uw dag.
Oosterhout, meer voor elkaar!
Mark Buijs, burgemeester van Oosterhout
Geef een reactie