Beste Oosterhouters, van tijd en eeuwigheid

‘Van tijd en eeuwigheid’ is het motto van Vastwel dit jaar. Vasten is de periode van Aswoensdag tot Pasen. De organisatie had aan mijn rechterhand Sjef Kock en mij gevraagd om een gezamenlijk interview rondom dit thema te doen. We spraken tijdens het interview over het thema en over onze samenwerking. Onze samenwerking wordt op dit moment beheerst door – hoe kan het ook anders – het coronavirus. Sjef beheert dagelijks mijn agenda. Hij bekijkt wat er op dit moment allemaal wel en niet mogelijk is om aan deel te nemen. Uiteraard mag er weinig, maar binnen de regels proberen we er zoveel mogelijk uit te halen.

Tijdens ons interview kwamen we tot de conclusie dat ondanks dat de crisis ‘pas’ een jaar oud is, het toch voor sommigen een eeuwigheid lijkt te duren. Als de tijd dringt, lijkt alles veel te lang te duren. Zoals voor de jeugd, die vanuit de puberteit hun volwassenheid probeert te bereiken. Dit zouden zij moeten doen door het aangaan van nieuwe relaties en het uitvinden van de eigen identiteit. Maar ze moeten die sociale contacten missen. Dat geldt ook voor eenzame ouderen die zich door hun kwetsbaarheid nog verder afzonderen. Of de ondernemers in de horeca of in welke branche dan ook waarbij het water aan de lippen staat. Dan duurt een jaar héél, héél lang.

Zo heb wij één van onze beste vrienden al bijna een jaar nauwelijks meer gezien. Hij is bang en heeft zich teruggetrokken samen met zijn gezin. Hij heeft de longziekte alpha-1. Dat is de naam van het eiwit dat door de lever onvoldoende wordt aangemaakt. Hierdoor is hij kwetsbaar voor enzymen die zijn longen beschadigen. Hij krijgt een speciale behandeling uit Duitsland om de achteruitgang te stoppen. Waar we vroeger vaak met elkaar optrokken, moeten we elkaar nu missen. Samenzijn met zijn allen kan niet vanwege de regels. Onze vriend zien we eigenlijk helemaal niet meer.

Hoe blij was ik dan ook dit weekend toen ik hem zag. Hij droeg een mondkapje, maar dat kon zelfs zijn lach niet verbergen. Zijn ogen straalden als nooit tevoren. Hij was die dag ingeënt tegen het coronavirus, terwijl hij verwachtte dat hij nog een tijd zou moeten wachten. Vol emotie vertelde hij dat de dokter een spuitje over had en aan hem had gedacht. De dokter gaf aan dat hij over tien dagen een stuk veiliger zou zijn. Dit betekent voor hem en zijn gezin heel veel en hij dankt de dokter dan ook op zijn blote knieën. Ook voor hem en zijn familie moet dit jaar een hel zijn geweest. Als je in nood of angst zit, lijkt een jaar een eeuwigheid.

Afgelopen vrijdag was ik samen met mijn collegawethouder en locoburgemeester Clemens Piena uitgenodigd in de Oosterheidehal. In enkele dagen tijd heeft het huisartsencollectief Zorroo samen met onze medewerkers een heus prikstation uit de grond gestampt. Met vijf prikstraten tegelijk hebben ze zo’n 2.500 mensen tussen de 63 en 64 jaar in anderhalve dag gevaccineerd. Dat is een prestatie van formaat. Ik ben hen dan ook heel dankbaar. Het zijn mensen zoals zij die hoop bieden en daarmee voor een ander perspectief creëren. Na het gevoel voor sommigen van “deze crisis duurt een eeuwigheid”, komt er nu langzaam en in kleine stapjes wat tijd voor vrijheid.

Oosterhout, meer voor elkaar!

Mark Buijs, burgemeester van Oosterhout

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.