Beste Oosterhouters, Yfke

Zo rond oktober worden ieder jaar onze junior sportcoaches gekozen. Junior Sportcoaches zijn jongeren uit onze gemeente die graag onze medewerkers van Moove ondersteunen in hun taak. Moove bevordert niet alleen beweging voor jong en oud, maar organiseert ook activiteiten. Sport is hierbij een middel om de gezondheid te bevorderen en ontmoeting mogelijk te maken. Prachtig toch? Lekker actief bezig zijn, terwijl je je netwerk uitbreidt of soms ook je isolement doorbreekt. Het mes snijdt hier duidelijk aan twee kanten.

De jongeren doorlopen een sollicitatieproces. Daarna ontvang ik ze in het stadhuis. Dit jaar kon dat helaas niet door alle coronamaatregelen. Heel jammer, want tijdens dit ontvangst geven de junior sportcoaches van het jaar ervoor het stokje door. Ze tonen filmpjes van hun activiteiten en laten zien wat ze allemaal hebben gepresteerd, geleerd en vooral hoeveel plezier ze hebben gehad. Dit helpt jongeren zelfbewuster te maken van hun eigen kunnen, waardoor ze zelfverzekerder worden. Maar zoals gezegd, helaas ging dit niet door.

Toch kreeg ik een brief van één van de toen geselecteerde coaches. Ze vond het jammer dat de installatie van de junior sportcoaches door mij niet was doorgegaan. Ze heet Yfke en vertelde in de brief dat ze de burgemeester graag had willen ontmoeten. Ze vond het jammer dat het niet was doorgegaan. Ik moet zeggen dat ik me best gevleid voelde daardoor.

Een tijdje later werd mij de vraag gesteld door één van onze zeer betrokken medewerkers van JONG (Sandra den Ridder) of ik zin had om mee te lopen door de wijk Dommelbergen met een meisje van groep acht. Zij had onze medewerkers hierom gevraagd. Ze wilde dat we de wijk en vooral de speelmogelijkheden door de ogen van jongeren zouden bekijken. En om met ons te zien wat er beter kon. En wat bleek? Dat meisje heet, jawel, Yfke. Ik hoefde natuurlijk geen moment na te denken en zei ja. Het moest natuurlijk wel een verrassing zijn.

Toen ze aan kwam lopen, zag ze mij samen met de andere medewerkers van de gemeente inclusief de coach van MOOVE. Ze schrok even, maar reageerde daarna gelukkig blij verrast. Al wandelend raakten we aan de praat en vertelde ze over het afgelopen jaar. Haar laatste jaar op de basisschool, wat toch een bijzonder jaar is. Het optrekken met een klas waarvan je weet dat je elkaar voor een groot gedeelte los moet laten aan het eind van het jaar. Ik vroeg haar of dat niet bijzonder was? Dat beaamde ze zeker maar ze zei me ook dat ze vooral het laatste jaar steeds meer met elkaar optrokken als één hechte groep en dat ze dat heel fijn vindt.

Het viel mij op dat ze in de rondgang door de wijk niet alleen aan zichzelf of haar leeftijdsgenoten dacht. Ze dacht vooral aan alle kinderen, in alle leeftijdscategorieën. Ze deed voorstellen waar zowel de wat oudere als de wat jongere kinderen wat aan hadden. Ook had ze het nog over veiligheidsaspecten die wij echt nog niet allemaal in beeld hadden. Knap hoor; hoe mooi is het als iemand op die leeftijd ook al denkt aan anderen en het groepsgevoel belangrijk vindt? U mag rustig weten dat ik onder de indruk was. Ik hoor wel eens; “de jeugd van tegenwoordig nou, nou”. Maar als dit de voorbode van die generatie is, dan zou dat geweldig zijn. We mogen over het algemeen wel wat meer vertrouwen hebben in de jeugd en dus de toekomst. Ik wens Yfke alle succes met haar toekomst die volgend jaar begint op het Monseigneur Frencken college.

Oosterhout, meer voor elkaar

Mark Buijs, burgemeester van Oosterhout

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.