Ik word regelmatig uitgenodigd om ergens een bezoekje af te leggen. Soms om naar iets bijzonders te komen kijken wat mensen hebben gerealiseerd, zoals bijvoorbeeld een tentoonstelling. Ook krijg ik wel eens de vraag om te komen kijk naar een activiteit in de wijk of iets wat mensen samen ondernemen bij een (sport-)vereniging. Ik probeer altijd zoveel mogelijk in te gaan op deze uitnodigingen. Het helpt me om onze inwoners beter te leren kennen én ik vind het ook nog eens leuk. Ik ben graag buiten en ondanks mijn drukke agenda, probeer ik deze momenten er toch in te passen.
Een aantal weken terug ging het echter anders. Toen werd Christel benaderd door de Oosterhoutse jeu des boules vereniging ‘le Cochonet’. Ze gaven aan dat ze het leuk zouden vinden als zíj eens kwam kijken. Ze mocht eventueel ook een introducé meebrengen. Dus vroeg ze mij of ik tijd had om met haar mee te gaan. Het was even puzzelen in de agenda’s, maar we zagen uiteindelijk net voor de vakantie de kans schoon om bij deze club langs te gaan.
We kwamen aan op één van de mooiste plekjes in Oosterhout; de jeu de boules baan bij de Warande. Het ligt in het gedeelte dat omringd wordt door prachtige bomen en ligt ingeklemd tussen het zwembad en de wielerbaan.
Christel en ik werden alleraardigst ontvangen door een aantal leden van de vereniging en de voorzitter van het bestuur. We kregen gelijk een spoedcursus jeu des boules. Een zeer ervaren trainer probeerde ons in korte tijd de meest belangrijke kneepjes bij te brengen. Daarna werd het serieus; we gingen een heuse wedstrijd spelen tegen twee leden van het bestuur. Waar wij dachten dat het slechts het werpen van een paar zware ballen achter elkaar was, bleek er een hele strategie achter te zitten. Wij waren veel te aanvallend en verloren met enorme cijfers van deze routiniers.
Tijdens de wedstrijd en daarna raakte we met elkaar in gesprek over wat deze vereniging voor mensen betekent en vooral ook het laatste anderhalf jaar in coronatijd. Als buitensport en met het naleven van de regels waren zij toch in staat geweest hun leden, die soms het contact met elkaar erg misten, veel te laten spelen. Toen ik hoorde wat er allemaal bij kwam kijken om dat voor elkaar te krijgen, besefte ik dat het een prestatie van formaat is.
Ook hebben zij mensen met een beperking opgevangen die niet binnen in het bad konden zwemmen. Slim doordacht en soms gewoon met een stoel op de baan, zorgden ze dat deze mensen een balletje konden gooien. Dit gaf, zo zeiden zij, een warm gevoel als er weer eens een onverwachte glimlach op het gezicht van één deze boulers kwam. Geweldig toch, als een club dit kan en – belangrijker nog – wíl doen. Dit betekent voor jezelf, maar zeker voor de ander, toch een stukje levensvreugde.
Na een gezellige nazit en warm afscheid kwamen Christel en ik tot de conclusie dat met zo’n leuke club en dito bestuur, het een kleine stap is van jeu des boules naar joie de vivre (levensvreugde).
Oosterhout, meer voor elkaar
Mark Buijs, burgemeester van Oosterhout
Geef een reactie